Itsasadarreko ura plisti-plasata leun astindu zen hasiera batean..

Ondoren, koloretako zirkulu ttipiek borobil gero eta handiagoak sortuz hasi ziren eta emakume itxurako irribarrea marraztu egin zen ibaiertzean. Koloretako lan-jantzia zeraman, ortzadarra irudikaturiko antifaz batek lagundurik. Barre algaraka, bere ondoan zen gizon itxurako lagunaren zain zegoen, ia elkarren ondoan ziren, eta hark ere luma koloretsuzko antifaza jantzirik zuen. Biek elkarri begiratu zioten eta haien aurpegietan irribarre handi bat marraztu zen.

Herriko jaietako milaka serpentinez osaturiko lagunak ziren, haizeak hara eta hona garraiatu, eta itsasadarrean pausatu zituenak.

Garai batean, Bagatza, Barakaldoko auzoa musikaz, alaitasunaz eta funtsean, bizitzaz, betetzen zen egunotan..baina behin, turutak mututu egin ziren nonbait, eta koloretako argiak itzali egin ziren..hala, serpentinak ez ziren gehiago itsasadarreraino iritsi.

Gero eta serpentina gutxiago zegoela oharturik, serpentina guztiek batzar nagusi bat egin zuten. Jakin bazekiten egun horietan ehunka serpentina Bagatza auzora etortzen zirela haizearen doinuaz batera dantzan; bada, gero eta serpentina gutxiago egotea, gero eta herriko jai gutxiago zegoen seinale zen.